بررسی اثر قارچ های میکوریز وسیکولار - آربوسکولار، فسفر و تنش خشکی بر کارآیی جذب عناصر غذایی در گیاه گندم

به منظور بررسی اثر قارچ های میکوریز وسیکولار- آربوسکولار (VA) فسفر و تنش خشکی بر کارآیی جذب عناصر غذایی در گیاه گندم، سه عامل قارچ (در دو سطح، کاربرد و عدم کاربرد آن)، فسفر در سه سطح 6 و 12 گرم P2O5 در متر مربع) و آبیاری (از مرحله ظهور سنبله در پنج سطح 55.1، 46.2، 36.1، 24.8 و 10.5 میلی متر آب در هر دور آبیاری) بر اساس روش هنکس و همکاران (Hanks et al., 1980) در 3 تکرار بر روی گندم مهدوی بررسی گردیدند. بر اساس نتایج به دست آمده، کاربرد قارچ سبب افزایش کارآیی جذب فسفر و پتاسیم گردید و اثر فسفر نیز بر صفات مذکور در سطح 1 درصد معنی دار بود. بین کاربرد و عدم کاربرد قارچ از نظر کارآیی جذب ازت تفاوت معنی داری وجود نداشت. در حالی که سطوح مختلف فسفر از لحاظ این صفت اختلاف معنی دار در سطح 1 درصد نشان دادند. مقایسه میانگین اثر متقابل سه گانه قارچ، فسفر و آبیاری بر روی کارآیی جذب فسفر مشخص نمود که در گیاه گندم همزیست با قارچ میکوریز VA در شرایطی که 46.2 میلی متر آب در هر دور آبیاری بدون مصرف فسفر در نظر گرفته شد، بیشترین کارآیی جذب فسفر (428.7 گرم فسفر جذب شده به ازای هر کیلوگرم فسفر قابل جذب خاک) مشاهده گردید. در حالی که در گیاه گندم غیر همزیست، بالاترین میزان این صفت (295 گرم فسفر جذب شده به ازای هر کیلوگرم فسفر قابل جذب خاک) ناشی از مصرف 55.1 میلی متر آب در هر دور آبیاری و 6 گرم P2O5 در متر مربع بود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که قارچ میکوریز VA در افزایش کارآیی جذب فسفر گیاه به خصوص در شرایط فسفر پایین خاک بسیار حایز اهمیت می باشد.